سازمان بهداشت جهانی توصیه های جدیدی در مورد کیت های آزمایش ویروس هپاتیت E و گلوکومترهای خون خانگی صادر کرد

برای رسیدگی به عدم دسترسی به خدمات آزمایش و آزمایش در بسیاری از کشورها، سازمان بهداشت جهانی از سال 2018 هر ساله لیستی از روش های تشخیصی ضروری را منتشر کرده است.این یک سبد توصیه شده از روش های تشخیصی in vitro است که باید در مراکز مراقبت های بهداشتی و آزمایشگاه ها در همه کشورها در دسترس باشد تا تشخیص به موقع و نجات جان را بهبود بخشد..

شامل دو مورد جدید است
دو مورد جدید به فهرست امسال اضافه شده است:

شامل سه کیت آزمایش ویروس هپاتیت E، از جمله یک آزمایش سریع برای کمک به تشخیص و نظارت بر عفونت ویروس هپاتیت E؛ و
استفاده از دستگاه های نظارت بر قند خون در خانه و توصیه های فعلی درمان دیابت توصیه می شود.
شیوع و موارد متناوب هپاتیت E در سراسر جهان رخ می دهد. اکثر بیماران به طور کامل بهبود می یابند، اما یک بخش کوچک (تا 4٪) نارسایی کبدی حاد را ایجاد می کنند.با نرخ بالاتر نارسایی کبد در زنان بارداردر واقع، این بیماری در سراسر جهان به طور گسترده ای در معرض خطر قرار دارد.

دیابت یک بیماری مزمن است که باعث مرگ 1.5 میلیون نفر در سال 2019 شده است. نرخ بروز در کشورهای کم درآمد و متوسط بالاتر است و تأثیر آن بیشتر است.از طریق رژیم غذایی می توان از عواقب دیابت جلوگیری کرد یا آن را به تاخیر انداخت، فعالیت بدنی، دارو و کنترل منظم قند خون.شامل کردن دستگاه های آزمایش قند خون شخصی در لیست روش های تشخیصی ضروری می تواند مدیریت بیماری را بهبود بخشد و اثرات منفی را کاهش دهد.

فهرست ابزارهای تشخیصی ضروری اجباری نیست، اما می تواند چارچوبی برای سیاست ارائه دهد که به کشورها امکان می دهد تصمیمات آگاهانه ای را در مورد لیست خود از ابزارهای تشخیصی ضروری اتخاذ کنند.به این ترتیب به کشورها کمک می کند تا برنامه هایی را برای بهبود دسترسی به تشخیص های in vitro توسعه دهند.انتظار می رود که دولت ها بتوانند از این لیست برای بهبود خدمات ملی آزمایش تشخیصی in vitro، افزایش دسترسی به ابزارهای تشخیصی و بهبود نتایج بیماران استفاده کنند.

تدروس آدانوم گبریسوس، مدیرکل سازمان بهداشت جهانی گفت توسعه سریع و انتشار جهانی ابزارهای تشخیصی در اوایل همه گیری برای ردیابی گسترش ویروس، تشخیص،جداسازی و درمان افراد آلودهفهرست تشخیص ضروری سازمان بهداشت جهانی ابزاری مهم است که به کشورها توصیه های مبتنی بر شواهد را ارائه می دهد، تصمیم گیری های محلی را هدایت می کند،و تضمین می کند که کارکنان بهداشتی و بیماران به مهمترین و قابل اعتمادترین روش های تشخیصی دسترسی داشته باشند..